Wat zou de overheid zijn zonder kennis? Hoe kan je cybercriminaliteit bestrijden zonder iets van ICT te weten? Hoe kan je de werkgelegenheid stimuleren zonder iets van economie te weten. Hoe kan je de klimaatverandering tegengaan zonder iets van CO2 te weten? Hoe vanzelfsprekend ook, toch is de relatie tussen ‘kennis’ en ‘beleid’ in de praktijk vaak problematisch. Soms weten we veel minder dan we denken. Hoe pijnlijk ook, maar in Groningen weet eigenlijk niemand wat er echt onder de grond gebeurt. Soms weten we te veel, en weet de overheid niet hoe zij een keuze moet maken uit al die kennis. Zo leek de overheid in de coronacrisis alleen bezorgd over de bezetting van de IC’s. En werd alle kennis over onderwijsachterstanden door een lock down bijvoorbeeld schijnbaar vergeten. En altijd ontstaat een intrigerende relatie tussen wetenschappers en beleidsmakers. Beleidsmakers verschuiven zich meestal graag achter de mening van de wetenschappers en wetenschappers doen graag alsof hun eigen mening belangrijker is dan de mening van andere burgers. Maar kennis zegt niet wat je moet doen. Beleid vergt altijd een politieke afweging en die moet niet door wetenschappers maar door politici worden gemaakt. Als je die rolverdeling niet helder houdt, dreigt kennis te worden gepolitiseerd. En dan moet je niet raar opkijken als wordt gezegd dat wetenschap ‘maar een mening’ is. Zo roept een onduidelijke overheid zelf de wappies over zich af.

Over dit onderwerp gaat het nieuwe boek van Wim Derksen, gastdocent bestuurskunde van de Haagse Hogeschool. Wim biedt het eerste exemplaar van zijn boek ‘Kennis als anker voor beleid’ op 24 maart a.s. aan aan Maarten Keulemans, wetenschapsjournalist van de Volkskrant. Maarten viel in de coronacrisis op door zijn heldere wetenschappelijke analyses waarin hij kennis en meningen als één van de weinigen helder wist te onderscheiden. Na de aanbieding van het boek gaan Wim en Maarten met elkaar en met alle aanwezigen in debat.

Gratis toegang! Aanmelden niet nodig.